Een gezelschap van 11 personen bestaande uit (oud) bestuursleden van de stichting en partners brengen een bezoek aan Suriname. Aanleiding is het 10-jarig bestaan van de 130 m. kunststof hardloopbaan op het SoSis terrein. Voor de bestuursleden is er een strak programma van afspraken en events gepland.

Aankomst in Suriname
We komen nog net op donderdag 2 februari aan op de nationale luchthaven van Sranan, zo noemen de Surinamers hun land. Na de verschillende plichtplegingen waaronder een toeristenvisum gaan we op weg naar Hotel Torarica in Paramaribo.

Vrijdag 3 februari

We ontbijten met z’n allen natuurlijk buiten, in Nederland krijg je daar maar weinig kans voor. Na een uitgebreid ontbijt worden twee huurauto’s opgehaald. Het is wel even wennen om links te rijden, voordeel is wel dat we ‘automaten’  hebben en dus niet hoeven te schakelen. Om 10.00 uur staat een bezoek gepland aan De Nationale Assemblé (DNA) met mw Geertrui Loseng. In gepaste kledij, niet te bloot, krijgen we een rondleiding in het gebouw van DNA. Daar zetelen de fracties van de politieke partijen en vergadert het parlement van Suriname. Aan het eind van de tour staan kleine loempia’s en saté klaar.

Bestuur Vrienden van de Surinaamse Atletiek

Eenmaal buiten laat de zon zich van haar beste kant zien. Dat betekent dat we zoveel mogelijk gebruik maken van de schaduw van gebouwen tijdens de stadswandeling die gepland staat. Punten die we beslist moeten zien zijn de grote overdekte markt waar van alles te koop is, van levende kippen en krabben tot dozijnen verschillende groenten en fruit, textiel en audio apparatuur. Bij een kraampje worden we getrakteerd op Dawet, een mooi roze dorstlessend drankje bestaande uit kokosmelk, siroop en citroen. Opvallend in Paramaribo is dat je in het Nederlands wordt aangesproken maar ook de vele minibusjes, auto’s en niet in het minst de scooters en brommers die voor een chaotische drukte zorgen. Oversteken, ook bij een zebrapad, is enigszins riskant. Op de helft van de wandeling waarin we ons verbazen  over de toestand van de trottoirs en de vervallen staat van veel huizen, stoppen we bij Hotel Krasnapolsky voor een colaatje, een bekend terras voor met name buitenlanders in Paramaribo. Na de verfrissende versnapering gaat de wandeling langs, naar men zegt, de grootste houten constructie van het westelijk halfrond, de Petrus & Paulus kathedraal. Deze is in 2010 geheel gerestaureerd m.b.v. Europese subsidie en is inmiddels verheven tot basiliek. De zaligverklaarde lepra missionaris Peerke Donders uit Tilburg, ligt begraven in deze basiliek. Het laatste stuk gaat langs de achterkant van het Gouverneurshuis waar tot 1974 de Nederlandse gouverneur werd bewaakt door Nederlandse troepen in Suriname (TRIS). Aan deze kant ligt de Palmentuin die, in tegenstelling tot de meeste plekken in de stad, er netjes en verzorgd uitziet. Rond 13.30 uur komen we weer terug in het hotel via Royal Torarica, de nieuwere broer van het huidige Torarica. ‘ s Middags bezoekt het bestuur de Nederlandse ambassade en hadden later een gesprek met Letitia Vriesde, ambassadeur van de stichting. Achter in de middag is een afspraak met het bestuur van de Surinaamse Atletiekbond (SAB).
‘s Avonds worden beide groepen weer herenigd  voor een diner met het bestuur van de SAB bij Dok 204, net buiten Paramaribo aan de Suriname rivier. Na een overdadige maaltijd van lokale gerechten met djogo’s en wijn werd nog een afzakkertje gepakt bij 't Vat. ‘The place to be’ als het om uitgaan gaat in Paramaribo. Zittend aan een tafel langs de weg zien we de Surinamers voorbij ‘wandelen’. Hierbij moet vermeld dat wandelen hier betekent; langzaam rijden in je auto met je raam omlaag zodat er eventueel ook verbaal gecommuniceerd kan worden. Om 24.00 uur is iedereen weer terug in het hotel, terugkijkend op een indrukwekkende dag.

Bestuur Surinaamse Atletiekbond (SAB)

Zaterdag 4 februari

Zo’n ander land dan dat je gewend bent. Lekker warm maar wel tropisch dus ook regelmatig een bui, dat is wat minder. Het bestuur ging naar het stadion waar een atletiekwedstijd was voor kinderen;  ontzettend leuk en bijna 200 kinderen aanwezig.

Aansluitend bezoek aan Hall of Fame bij het SOC (Surinaams Olympisch Commitee). Op een interactieve manier wordt hier aandacht besteed aan de toppers van Suriname. Met name Anthony Nasty en Letitia Vriesde waren prominent aanwezig en terecht.
Even bij het zwembad gelegen en toen kwam de oud voorzitter van de SAB mevrouw Lucia Zijp even wat drinken en bijpraten over de atletiek.
In de middag een bezoek gebracht aan Plantage Hannover ruim een uur rijden van de stad.
De laatste 5 km was over een zanderige natte weg met vele kuilen. Laatste km was niet meer verantwoord om met de auto door te rijden dus lopen…..
Was de moeite waard; een aantal oude huisjes waren al opgeknapt maar er moet nog veel gebeuren. Wel bijzonder de rust, de dieren en de geluiden van het bos - de jungle.
In de avond zijn we gaan eten in de Garden of Eden. Een Thais restaurant in een mooie tuin. Bij dit diner was  Leo Tjin A Djie en zijn vrouw aanwezig die voor onze stichting veel doet. Hij werd die avond als dank dan ook in het zonnetje gezet.

Leo Tjin-A-Djie (N.V. Guimar) 2e van links

Zondag 5 februari

Na een wederom heerlijk ontbijt  en naderhand  lekkere  koffie vertrokken we richting Domburg. Het werd een mooi tochtje: wat vooral opviel was hoe verder we reden hoe mooier de huizen werden. We volgden de rode auto die ons naar onze eindbestemming navigeerde. In de auto werd er druk gekletst vooral over honden, waaruit wel bleek dat we allemaal echte dierenliefhebbers zijn en ons hart nogal eens omdraait  van de toch wel regelmatig los lopende magere honden hier. Tegen 11.00 kwamen we aan in Domburg.  Een stadje waar een leuk klein marktje zou zijn. Het was nog kleiner  dan we konden vermoeden. De kraampjes waren op een hand te tellen. Maar er lag wel de bojo een Surinaamse lekkernij. Het bezoek aan White Beach ging door de regen niet door. Op de terugweg even snel langs de atletiekbaan op het Sosisterrein gereden. Er moet nog veel opgeknapt worden voor de wedstrijd van a.s. zaterdag.

Maandag 6 februari
Vandaag moesten de mannen vroeg aan het ontbijt, want er stond een afspraak met Jane, de directeur van de Clarkeschool op de agenda plus een aansluitende afspraak met Jan Groot die zich bezig hield met de reparatie aan de atletiekbaan op het Sosis-terrein.
Om 12.30 u hadden we afgesproken om bij Zus en Zo om 11 fietsen te komen ophalen. Henk van Tilborg had alles goed geregeld maar de mail was niet aangekomen. Vervolgens heeft het een uur geduurd voor we de fietsen hadden. Daarna zijn we op pad gegaan richting de pont naar Fort Nieuw Amsterdam. Nadat we een uurtje in het openluchtmuseum hadden rondgelopen waren we om 15.00 u weer terug bij de fietsen en met windje mee deden we er 20 min over om bij Torarica te komen. Snel omkleden/opfrissen en met de auto weer naar onze bootsman om de Surinamerivier af te varen om dolfijnen te spotten. En zeker: die hebben we heel veel gezien. Missie geslaagd. Ook hebben we veel pelikanen en witte reigers gezien. Vervolgens met de boot doorgevaren naar plantage Werk en Lust. Hier kregen we een korte rondleiding. Op de terugweg nog langs een plek gevaren waar zich 's avonds enorm veel reigers in de bomen verzamelen. Terug in Torarica opgefrist en in Blauwgrond nasi/bami gegeten voor weinig geld en erg lekker.

Dinsdag 07 februari
Vandaag op de fiets naar Frederiksdorp. Maar eerst met de boot de rivier over. Om 10.05 fietsen wij weg naar Leonsberg toe. Daar gaan wij met de boot de rivier, de Surinamerivier over. We gingen aan land bij Werk en Rust, ook een plantage. Langs de kanten lagen in bakken de garnalen te drogen. Twee vissers waren de visjes aan het sorteren; de garnalen apart. Verder op de fiets naar Frederiksdorp. Het was een mooi pad, door het groen. Kregen een zomers buitje, héérlijk verfrissend. Zagen onderweg 2 sluizen, daar stonden vroeger 2 plantages. Wij kwamen om 12.00 uur aan in Frederiksdorp aan. Een plantage met mooie koloniale huizen en een prachtige natuur. Met zijn allen daar rondgewandeld en toen heerlijk gegeten. Vanaf Frederiksdorp overgestoken naar Mariengaarde. En vandaar fietsen wij naar Nieuw Amsterdam. Onderweg gestopt om de mooie lotusbloemen te fotograferen.
Daar overgestoken naar Leonsberg. Zaten wij met zijn allen in het bootje en toen kwam er een hoosbui aan. Je zag het v/d overkant v/d rivier naar ons toe komen. Gelukkig konden wij de regendoeken naar beneden doen. Het was wel bijzonder om mee te maken.
s ‘Avonds gegeten bij Spice Quest. Dat was op de plek v/d voormalige drukkerij, de Vrije stem. Die lieten indertijd een kritisch geluid horen over Bouterse.

Woensdag 8 februari

Om 06.25 in de auto op weg naar Atjoni, en daar om 09.30 overgestapt in een korjaal naar Danpaati (= eiland van Dan). Danpaati River Lodge is een idyllisch resort in de Boven-Surinamerivier, een complex met 18 romantische cabana's. Allerhartelijkst ontvangen door Krista en haar prinsessen, gevolgd door een kleine rondleiding over het eiland door Sergio. Direct de eerste Doodshoofdaapjes en zijde-aapjes gezien, en een wandelende palmboom. Na de lunch een wandeling door de jungle, waar Sergio ons wees op telefoonbomen, aapje, kameleon, vele soorten onkruid en een zoethout-maar-niet-heus-boom. Ook zagen we voor het eerst de inheemse Hanskever, en legde Sergio het verschil uit tussen luchtwortels en lianen.
Na het lekkere diner in de eetzaal (met een heerlijke koolsalade met gember) stapten we opnieuw in de boot voor een avondtocht bij maanlicht en zaklampen. Daarbij hebben we (de kop en de ogen van) 2 kaaimannen gespot. Die worden zichtbaar doordat hun ogen fluoresceren in het licht van de zaklamp.
De avond werd besloten door Sergio die ons trakteerde op een arsenaal aan grappen. Hij stelde ons gerust door aan te geven dat hij een hele leuke baan had en geen ambities had voor toneel of cabaret! Om 23.15 ging letterlijk het licht uit.

Donderdag 9 februari

We zijn alweer een week in Suriname. Na van een goede nachtrust te hebben genoten werd ik heel vroeg wakker van een Prinsesje die ons trakteerde met een dienblaadje koffie en thee op het terras voor onze lodge. Om 8 uur aan het ontbijt om daarna om 9 uur over te steken met de boot naar Dan. Het dorp van onze gids Sergio. Hij weet alles goed te vertellen over zijn gemeenschap. De school... die praktisch geen financiële ondersteuning van de regering krijgt. De docenten, allemaal vrouwen, willen de kinderen goed voorzien van kennis zodat zij zich later goed kunnen redden en misschien dan wat voor de gemeenschap kunnen betekenen. De school, buurthuis, huizen, huisjes en hutjes zien er binnen erg geordend uit. Dat moet ook wel want 's avonds moet men er in de meeste gevallen slapen. Je maakt er voor jezelf een voorstelling van wat je denkt aan te treffen in zo'n gemeenschap. Ik had eigenlijk niet verwacht dat het zo arm en karig en behelpen zou zijn anno 2017. Zoveel tegenstellingen vooral in de hutten en huisjes.. die alleen in de avond worden voorzien van wat elektriciteit. Iedereen zag er goed verzorgd en schoon uit, en waren allemaal wel ergens mee bezig qua huishoudelijk werk. De kinderen kwamen wat later uit school allemaal in uniform, de ene wat schuchter de ander veel brutaler maar ze zien er wel gelukkig en tevreden uit. Bij een soort van souvenirwinkeltje kon je (als je dat wilde) uit verschillende omslagdoeken kiezen. Sommige doeken hadden een betekenis. Vrijgezel, getrouwd of misschien wel gewillig. Een stukje verderop was een klein jongetje in de leer om houtsnijwerk te maken die ik dan ook als aandenken aan het dorp aanschafte, en waarmee hij iets verdiende voor zijn familie. Hopelijk wordt hij daar goed in zodat hij in de toekomst er misschien wel van kan leven. Na zo'n 2 uur te hebben rondgelopen, zijn we weer naar de overkant teruggevaren. Rond 12.00 uur de lunch, nasi, kip, komkommer, kool echt smakelijk allemaal. Na de fooienpot te hebben gespekt voor een ieder die daar werkt, moesten wij afscheid nemen van de lieve en zorgzame mensen daar onder leiding van Krista, om met de boot weer naar Atjoni terug te varen zo'n 48 km. Dit keer in 1,5 uur afgelegd. Met een flinke hoosbui onderweg was ook dit weer een aparte belevenis. Dit neemt niemand ons meer af. Wat een mooi plekje en wat een mooie belevenis was dit. Daar aangekomen plasje plegen, drankje kopen en op weg terug naar Paramaribo. Rond 18.00 uur waren we weer in het hotel. Ieder ging zijn eigen weg, opruimen douchen, even rustig zitten praten met elkaar en eten en nog nagenieten van weer een mooie dag.

Vrijdag 10 februari 2017
Voor het bestuur van St. Vrienden van de Surinaamse atletiek een belangrijke dag.
Al vroeg ontbijt want om 08.00 uur worden we verwacht op de Clarkeschool bij Sunny point. Sunny point is een van de grootste achterstandswijken van Suriname. Bijna 800 kinderen zitten daar op school waarvan er 99 % van Creoolse afkomst zijn. Vele kinderen hebben in de ochtend nog geen ontbijt gehad en drinken alleen wat water uit de schoolkraan om hun honger te stillen. Voor 20 kinderen is er een proef met het zogenaamde broodjes project om deze kinderen in hoge nood aan voedingstoffen te helpen.  Al jaren sponsort onze stichting deze achtergestelde school met sportspullen, repareren van daken, plaatsen van schotten tussen klaslokalen zodat er een beetje privacy is en jaarlijks organiseren we daar een spelletjes/sportdag. Vandaag is het dan zo ver dat de sportdag weer wordt gehouden. De opening is om 08.00 uur met het hijsen van de Surinaamse vlag en het zingen van het volkslied. Dat is niet alleen vandaag maar dat gebeurt echt iedere schooldag. Kinderen zijn gedisciplineerd en antwoorden met 2 woorden. Bv ja juffrouw….
Na deze opening is er speciaal voor ons een optreden van een dansgroepje die een traditionele dans opvoeren. Echt mooi om te zien hoe die kinderen dat doen. Daarna de sportdag/spelletjes dag. Na een warming up (het is al 26 graden) wordt de groep gesplitst. De groteren vanaf 11 jaar gaan naar het sportveld, de rest blijft op het schoolplein (zand).  Naast de gewone spelletjes als touwtje springen en ringgooien is er ook een sprint. Er wordt gerend alsof hun leven ervan afhangt. De grotere kinderen doen voetbal, slagbal en spelen gezamenlijk bv schipper mag ik over varen. Zo ver weg 8000 km en toch de dingen die wij ook kennen. De jongens voetballen erg fanatiek. Rond 11.00 uur willen wij weer vertrekken, we worden echter in de kamer van de directeur mevrouw Jane Ladi gevraagd. Daar worden we bedankt voor onze inzet, er is een hapje en een drankje en we krijgen een blijvende herinnering aangeboden . Een trofee in de vorm van de Surinaamse landkaart. Erg mooi.

Dan op naar het Sosis terrein waar onze baan ligt. De reparatie is in volle gang, maar er zijn helaas problemen. De componentenlijm voor de onderlaag die vanuit Nederland is ingevlogen is helaas incourant. Hij is al uitgehard en niet meer bruikbaar. Het bedrijf SOS van Jan Groot is creatief en heeft links en rechts gebeld en met een ander middel wordt nu getracht de baan te repareren zodat morgen toch de wedstrijden door kunnen gaan. Helaas gaat de nieuwe belijning voor morgen niet lukken, maar er kan gerend worden. Wij zijn erg blij dat dat alsnog gelukt is.
Dan verder door naar de Mytylschool. Op deze school zitten 75 kinderen met een lichamelijke beperkingen. Het zwemwater is 25 gr maar voor kinderen met spierziektes te koud. Door middel van zonnecollectoren die wij gesponsord hebben is het water nu 30/31 gr en dat is voor die kinderen heerlijk.
Na ontvangst door enkele directieleden krijgen we een rondleiding door de school. Alles ziet er echt fantastisch uit en dat alleen door giften en sponsoring. Echt mooi, als je dan het contrast ziet met de ochtend op de Clarkeschool; dan lijken het wel 2 werelden. Leuk voor deze kinderen maar jammer voor de anderen. Je gunt het alle kinderen.
Na de rondleiding worden we bedankt door de directie en ook hier ontvangen we een blijvende herinnering als dank. Een boekje over 50 jaar Mytylschool in Suriname.

Verder door naar Alembo. Alembo is een outsourcing bedrijf die een aantal goede doelen voor ons ondersteund. Zij sponseren de HIPHOP lessen en betalen de huur van het sportveld van de Clarkeschool. Alembo is net 1 week geleden verhuist naar een nieuw pand. Na de rondleiding terug naar hotel om even bij te komen.
Om 17.30 u kennis maken met het Surinaamse bestuur van st. Kansrijk Suriname. We werken regelmatig met deze stichting samen maar sommigen bestuursleden kenden elkaar nog niet.
Aansluitend een gesprek met 2 van onze Ambassadeurs, Ivette Bonapart en Bianca Mohamatsaid.
Het was een erg leuk gesprek met mooie ideeën die zij nu voor ons gaan uitwerken en met een voorstel gaan komen. We zijn benieuwd.
Ondertussen is het 19.00 uur en we moeten haasten want om 19.30 uur vertrekt de discobus. Dat is een open bus waarin harde muziek wordt gedraaid die dan een uur door de stad rijdt. Het personeel van de Clark school is uitgenodigd om hun te bedanken voor hun inzet. In totaal gaan er 36 mensen mee waarvan er 29 vrouw zijn die graag willen dansen. Echt een uitstapje voor hun. Na het instappen en een drankje gaan de remmen los. Er wordt volop gedanst op een Surinaamse manier waarbij de heupen en billen flink bewegen. De een wat losser dan de ander maar toch…. Sommige mannen van ons krijgen het zwaar want de vrouwen willen dat wij als blanke mannen wel mee doen met de billendans.
Het uur vliegt voorbij; we hebben een mooie rit gehad met o.a. een prachtig uitzicht vanaf de Wijdenbosch brug. Daarna met zijn allen nog een drankje in de Spider bar.
Terug naar hotel om even bij het zwembad na te praten over weer een fantastisch dag in Suriname.

Zaterdag 11 februari

En alweer een prachtige dag. Voor het eerst eens lekker uitslapen - hoezo vakantie!! Daarna even de stad in voor wat souvenirs en een bakkie. Onderweg een foto gemaakt van Cynthia McLeod, schrijfster van o.a. 'Hoe duur was de suiker?'. Bij Krasnapolsky op het terras na enig geduld koffie en fris gedronken. In de souvenirwinkel gesproken met een Friese brandweerman die wel wat overtollige brandweerspullen voor Suriname kon regelen. Henk probeert hem met de juiste personen in contact te brengen. 's Middags naar de baan op het Sosisterrein voor sprintwedstrijden tgv het 10-jarig bestaan van de baan. Geschrokken van de door Jan Groot gerenoveerde plekken die door de verkeerde substantie niet wilden drogen. Gelukkig kon de start iets verlegd worden en konden de wedstrijden gewoon doorgaan. Dit keer een record van zo'n 230 deelnemers. De SAB had zich uitgesloofd en een ware VIP tent opgezet met hapjes en drankjes.

Er werd begonnen met de allerkleinsten. Prachtig te zien hoe de een zich serieus concentreerde en de ander relaxed om zich heen stond te kijken. Belangrijk bij die kleintjes is om ze de fun van het sporten bij te brengen. Fanatiek met je sport bezig zijn komt later vanzelf wel. Alle leeftijdsgroepen passeerden de revue met als laatste de heren sprintkanonnen. De prijzen werden uitgereikt door Dennis McDonald (voorzitter SAB), Lucia Zijp (ex-voorzitter SAB), Letitia Vriesde (ex-voorzitter SAB en hardlooplegende), Astra Singh (secretaris generaal van het Surinaams Olympisch Comité) en de bestuursleden van onze stichting. We waren zeer vereerd dit te mogen doen.

Na de wedstrijden was er nog een reünie ivm het 10-jarig bestaan. Dennis McDonald sprak in zijn speech o.a. zijn tevredenheid uit over de samenwerking met onze stichting en hoopte op een prettige voortzetting. Henk van Tilborg memoreerde nog even in vijf minuten (!) hoe de baan tot stand was gekomen en noemde de belangrijkste personen die hierbij betrokken waren. Ook vertelde hij over de nieuwe projecten van onze stichting die met meer dan alleen atletiek te maken hebben. Grote wens van de SAB blijft echter een echte 400 meter baan. Wij zullen alles wat in onze mogelijkheden ligt gebruiken om hen daarbij te helpen. Daarna was het tijd voor kadootjes voor de mensen van het eerste uur uitgereikt door Bianca Mohamatsaid aan Lucia Zyp, Henk van Tilborg, Hans Lindt, Bert Sterkenburg en Peter van Soest. Een prachtig Saramaccaans huisje als symbool om aan te geven dat we altijd welkom zijn in Suriname. Het was een eer dit te mogen ontvangen. Daarna werd een taart in de vorm van de baan aangesneden en werd een toast uitgebracht. Na een hapje, een drankje en een dansje keerde iedereen tevreden huiswaarts nog nagenietend van alweer een prachtige dag.

Zondag 12 februari

Vandaag een rustdag; althans geen verplichtingen buitenshuis. Speciaal voor deze blog is uw verslaggever om 6.45 op te staan om verslag te doen van de vogelkooitjes op het Onafhankelijksplein . De deelnemers ca 1000 waren er vroeg bij. Om 7.15 begon de eerste battle waarbij op een schoolbord het aantal vogelfluitjes worden geturfd. Een saaie sport lijkt me; maar het vermoeden bestaat dat er ook op de wedstrijden wordt gegokt. Om 8.00 weer terug naar hotel om nog wat bij te slapen . Terwijl anderen iets nuttigs gingen doen zoals winkelen (wist niet dat er zoveel winkelcentra zijn hier) dan wel het bezoeken van het oude Paramaribo, ben ik me gaan wijden aan de corebusiness "luieren in het zwembad". Om 14.00 een dj die in mijn oren vreselijke muziek draait. Kennelijk voorziet dit in een behoefte onder de jeugdigen en de lokalen. Om 17.00 stond het optreden van de hiphop groep gepland die het afgelopen jaar door Alembo is gesponsord. De hiphoppers - leuke jongens en meiden - deden hun stinkende beste en kregen ook de nodige aandacht van de hotelgasten. Een intensieve folderactie onder het publiek deed de rest. Na afloop op initiatief van de dames is er geld met de pet opgehaald . Al met al een geslaagd evenement. We gaan snel op zoek naar sponsors. ‘s Avonds gegeten in het fort Zeelandia.

Maandag 13 februari

Iedereen vandaag een beetje zijn eigen ding gedaan. Sommigen nog even wandelen door de Palmentuin en anderen aan het zwembad.
Om 14.20 uur moest het er van komen: de bus naar het vliegveld Zanderij.

KLM was een half uur vertraagd maar we zijn gewoon op tijd vertrokken om 19.30 u. Het was een nachtvlucht dus nadat het diner was geserveerd, gingen de lichten uit en de oogjes toe.

Dinsdag 14 februari

Aangekomen op Schiphol om 07.45 uur.

Valentijnsdag en het einde van onze mooie en interessante reis.

Die blije gezichten, daar doe je het voor. Geweldig als een project weer geslaagd is en je de kinderen ziet genieten.